گروه کوهنوردی تیلار

(اجرای سرود قله در کنار دریاچه قله سبلان- تیر ماه ۱۳۹۰)

با سلام و درودهای فراوان –
همانگونه که همه ما می دانیم و از نحوه چیدمان و تنظیم برنامه ها در تقویم ورزشی گروه آگاهیم ، صعود های چند روزه که تقریبن اغلب آنها در مناطق مرتفع کوهستانی اجرا می شود  ، یکی از سه گونه یا مدل اصلی برنامه ها در تقویم گروه است که اهمیت آن در مقایسه با دو روش دیگر یعنی عمومی و تخصصی یکروزه ، نه تنها کمتر نیست ، چه بسا در تنظیم و اجرای آنها نیز بخصوص در فصول بهار و تابستان موثر است . حال ببینیم برای صعودهای چند روزه چه کارهایی انجام می شود ؟ و اساسن چه مقدماتی برای تنظیم و اجرای آنها در گروه و توسط کمیته های مختلف ، تدارک دیده می شود و در این میان نقش اعضاء و همنوردان محترم در کیفیت اجرای آنها چگونه است ؟ انجام برنامه های سنگین و مرتفع با کیفیت مطلوب ، همواره یکی از دغدغه های اصلی دست اندرکاران گروه از ابتدای تاسیس تاکنون بوده است و برای انجام این مهم انرژی و وقت زیادی صرف می گردد. به عبارت دیگر ، برای تنظیم و اجرای هر کدام از صعودها ، شاید ساعتها بحث و تبادل نظر صورت می گیرد که در این میان برنامه های چند روزه ، طبیعتن بحث ها و حاشیه های مربوط به خود را دارد و برای اجرای آنها زحمات زیادتری به نسبت ادامه ی نوشته

شاخص ترین برنامه نیم سال اول گروه در روزهای پایانی هفته قبل با صعود به قله های کسری داغ و هرم های ۱ ، ۲ و ۳ در منطقه کوهستانی سبلان در استان اردبیل برگزار شد .

همنوردان عزیز گروه ، شامگاه روز چهارشنبه با حضور در روستای موییل واقع در ضلع شمال غربی قله کسری داغ و شب مانی در آن جا ، صبح پنج شنبه توسط دو دستگاه لندرور به ناحیه ای موسوم به “گلستان” رفته و حرکت کوهپیمایی خود را از آنجا شروع نمودند . پس از تقریبن ۷ ساعت کوه پیمایی و با عبور از مناطق بسیار زیبای پوشیده از سبزه ، آب ، سنگ و سپس برف در مجاورت گردنه مرتفع بین قله های کسری داغ و هرم ها اقدام به شب مانی در ارتفاع ۴۳۵۰ متری نمودند . عصر همان روز (پنج شنبه) تعدادی از اعضا و همنوردان ، با موافقت سرپرست خوب برنامه خانم سحر شفیقی ، قله ۴۵۵۰ متری کسری داغ را صعود کردند . صبح دیروز جمعه نیز قله های هرم داغ ۱ ، ۲ و ۳ شاهد صعود همنوردان گروه بود . سپس تمامی حاضرین در برنامه با عبور از گردنه مرتفع ۴۴۹۰ متری بین دو قله کسری کوچک و بزرگ و آنگاه پایین آمدن از نواحی پوشیده از برف و سنگ ساعت ۱۷/۳۰ عصر با روحیه ای بالا از صعودهایی موفقیت آمیز ، سوار مینی بوس خود شده و پس از عبور از شهرهای مشکین شهر و اردبیل با انبوهی از خاطرات شیرین و البته کسب تجاربی گرانبها راهی شهر رشت شدند.

عکسها و گزارش برنامه به زودی در سایت گروه درج خواهد شد.

با امید به موفقیت های روز افزون
گروه کوهنوردی تیلار رشت

کمپ جوانانUIAA با حضور قریب به ۵۰ کوهنورد و مربی از سراسر کشور و شرکت چندین کوهنورد خارجی به مدت ۵ روز در منطقه علم کوه برگزار شد.

در این اردو دو کوهنورد خانم سحر شفیقی و آقای محمد قامتی و یک مربی آقای مجید درودگر از استان گیلان حضور داشتند .

با آرزوی موفقیت های روز افزون

گروه کوهنوردی تیلار رشت

با عرض سلام و ارادت به همنوردان عزیز –
بدون تردید ، تلفیق هدفمند و شناخت سه عنصر مهم در ورزش کوهنوردی : انگیزه ، توانایی و امکانات که از اصول مدون و تعریف شده¬ در منشور بین المللی کوهنوردان (تیرول) محسوب می گردد ، می تواند راه رشد و تعالی ما کوهنوردان را در پرداختن به این ورزش گروهی و صد البته علمی هموار تر نماید . به راستی ، عناصر اصلی برشمرده با کمک ضرورتها و قوانین دیگری از قبیل نظم و انضباط ، صداقت و همیاری چگونه از ما انسان های منفرد (در ابعاد ورزشی) کوهنوردانی می سازد که به زندگی و امرار معاش نزدیکان ، اطرافیان و مردمان جامعه ، حساس می شویم تا جایی که بسیاری از شادی ها و غم هایمان مشترک می شود . حقیقتن رمز و راز این نیروی عظیم گروهی و کار جمعی در چه مقوله هایی نهفته است ؟ این حقیقتی است که در ورزش کوهنوردی ، اغلب اهالی آن صرفن بدنبال انجام یک حرکت ورزشی نیستند ، بلکه در آن و با آن زندگی می کنند و شیرین ترین و جاودانه ترین خاطرات زندگی شان را می سازند . حال با این سئوال از خود ، که آیا نگاه ما ، حرکات و رفتارهایمان و اساسن فلسفه ی ما پس از شرکت در برنامه های کوهنوردی از اولین صعودهایمان در مقایسه با امروز تغییر نکرده است؟ بی شک همه¬ی ما در بدو ورود به این ورزش اجتماعی و انسان محور صاحب آن بینش و درکی که هم اکنون از آن بهره مندیم، نبوده ایم و همواره بوسیله این نیروی متعالی “حرکت جمعی” و “نظم پذیری” راه تکامل را درحد و اندازه های خود پیش گرفته و به جلو رفته ایم .

یادم هست ، در مجمع فوق العاده ی گروهی رسمی در سال ۷۳ ساعت ها برای بحث درباره ی رفتارهای ناخوشایند و ناهنجار تعدادی از عناصر اصلی آن گروه یعنی هیات مسوولین وقت صرف شد که کاملن هم طبیعی بود چرا که از همان سالـها ، کوهنوردی در شهر و دیارمان آبستن یک تغییر اساسی بوده و وارد فاز جدیدی گردید و از ورزشی صرفن دوستانه و محفلی ، به صورت ورزشی اصولی و به قولی سیستماتیک و نظام مند تبدیل گشته است . در این میان می توان به مجامع عمومی ۱۰-۱۲ ساعته در بعضی گروه ها در طی این سالها برای بررسی جزئیات رفتاری و عملکرد تک تک همنوردان خود در کوه و پالایش آن به نیروی بزرگ “خرد جمعی” و “رای جمعی” و همچنین به اساسنامه ها و آیین نامه هایشان اشاره کرد که مفصل تر از منشورها و آیین نامه های بسیاری از نهادهای عریض و طویل زمانه ما است . ادامه ی نوشته

“تکه قیه سی” کوهی که در فاصله تقریبی ۴۰ کیلومتری غرب شهر زنجان و مشرف به روستای آقبلاغ(چشمه سفید) قرار دارد و از دو کلمه تکه (بز کوهی) و قیه سی (کوه صخره ای) تشکیل شده است . این کوه از دو روستای گلجیک و آقبلاغ قابل دسترسی و صعود می باشد که از روستای آقبلاغ تقریبا تا ابتدای کار نزدیک تر می باشد .
ساعت ۱۱ شب به اتفاق ۱۸ نفر از همنوردان و اعضای گروه که دربین شان جوان ترین فرد ۱۶ سال و مسن ترین ۵۴ سال بودند ، پنجشنبه ۸ تیر ماه در ایستگاه پپسی رشت بعد از تاخیر ۴۰ دقیقه ای مینی بوس راهی شهر زنجان از مسیرجاده طارم شدیم و بعد از حدود ۵ ساعت و نیم ساعت به ابتدای شهر زنجان و محل قرار با آقای مصطفی بیات از کوهنوردان توانمند و با اخلاق این شهر رسیدیم و ادامه ی نوشته