دریاچه بایکال به عنوان بزرگترین، قدیمی ترین و همچنین عمیق ترین دریاچه آب شیرین دنیا شناخته می شود. این دریاچه هرساله به علت موقعیت جغرافیایی خاصش دچار یخ زدگی شدید می شود و از همین رو می تون بر روی آن مسابقات مختلف را برگزار کرد. دوی مارتن بر روی دریاچه یخی بایکال یکی از سخت ترین و طاقت فرساترین مسابقاتی است که هر ساله در دنیا برگزار می شود. این مسابقه به مسافت ۴۲ کیلومتر و تماما روی یخ های دریاچه برگزار می شود. چندی پیش نیز ۱۰ مین سالگرد این مسابقات برگزار شد.با اینکه این مسابقات از جمله سخت ترین به حساب می آید اما سالانه ورزشکاران بیشماری از ۵۰ کشور مختلف دنیا به دور هم جمع می شوند تا مسابقاتی را برگزار کنند. هدف اصلی از برگزاری این مسابقات اگاه کردن مردم دنیا در مورد الودگی های ابی و حفظ اب شیرین دنیاست.این ورزش همیشه در میان ۱۰ مسابقه سخت تاریخ قرار داشته است. با توجه به بادهای وحشتناک سرد سیبری و همچنین یخ و لغزندگی مسیر این موضوع چنان غیر قابل تصورهم نیست. تا با به حال افراد زیادی در میانه مسابقه آن را رها کرده اند یا دچار مشکلات خاص شده اند.این دریاچه با اینکه میزبانی برای مسابقات است اما همیشه تحت حفاظت سازمان ملل بوده و قدمت آن را ۲۰ تا ۲۵ میلیون سال پیش تخمین زده اند. بایکال ۹۰ درصد از آب شرب روسیه را نیز تامین می کند و در زمان مسابقات یخی که روی این دریاچه را می پوشاند قطری ۱٫۵ متری دارد.
(منبع : وبلاگ کوه نوشت)
دیروز جمعه ۱۶ اسفند ، آخرین برنامه گروه در سال ۹۲ یا به روایتی بیست و ششمین برنامه “تیلار” در این سا ل بود. هنوز هوا تاریک بود که من و نسرین و بهروز به همراه دو کتری بزرگ گروه ، زیرانداز عمومی ، داس ، جایزه بازیها و غیره . . . زدیم از خونه بیرون . در سر قرار تعدادی از بچه ها اومده بودند و دیدن بعضی ها که مدتی بود در برنامه ها ندیده بودیمشان حسابی خوشحال مون کرد .
داستان تکراری رانندگان مینی بوس انگار تموم شدنی نیست . بلاخره با تماس چند باره با مسئولشان سر و کله یکی دوتاشون پیدا شد . سه مینی بوس بچه های عزیز کوچصفهان هم به آنجا رفته بودند . در نهایت ساعت ادامه ی نوشته
“موسیو یغیش” پیرمرد ارمنی خوش لهجه بود که در میان جمعه روهای توچال به “عشق است” معروف شده بود. محال بود جمعه ای بگذرد و یغیش در مسیر توچال دیده نشود. تکه کلام موسیو یغیش کلمه عشق است بود.
عشق است زندگی
عشق است طبیعت
عشق است کوهستان
عشق است …
موسیو یغیش تا سن ۷۲-۳ سالگی و قبل از فوتش بر اثر سکته در ایستگاه ۵ تله کابین توچال پای ثابت مسیر شیرپلا – توچال بود و در فصول سرد و برفی از شیرپلا به طرف ایستگاه ۵ می رفت. یکروز صبح در “کافه مشت سفر” تعریف می کرد:
“رفتم دکتر برای درد مفاصل، ۶۰ سالم بود و دکتر بهم گفت: با این وضعیت اگر باز هم کوه بری تنها یکی دو سال زنده می مونی!”
بعدش یغیش زد زیرخنده و گفت: “سال بعد دکتر مُرد، ولی من ۱۰ ساله میام کوه!”
اگرچه یغیش چند سال بعد در ایستگاه ۵ توچال مرد، ولی در زمان مرگش هم کم از کوهنوردان جوان نداشت. یادش گرامی
(منبع : وبلاگ کوه قاف)
به گزارش هیئت کوهنوردی و صعودهای ورزشی شمیرانات، این هیئت در نظر دارد همایشی با عنوان “آسیب شناسی کوهنوردی ایرانی” با نگاهی به حادثه بهمن دیزین سال ۸۸ در تاریخ ۱۱ اسفند ماه ۱۳۹۲ برگزار نماید.
این همایش بیشتر به بحث در زمینه چالش های پیش روی جامعه کوهنوردی ایران می پردازد و سوالی که مطرح می شود این است: چرا در سبک کوهنوردی ما ایرانیان این همه حوادث بدون توجیه علمی و منطق و با این ابعاد تلفات بوجود می آید؟
همزمان با این همایش رو نمایی کتاب “آسیب شناسی کوهنوردی ایرانی” نیز برگزار خواهد شد. این کتاب نوشته آقای «علی معصومی» دبیر هیئت کوهنوردی و صعود های ورزشی شمیرانات می باشد و به پاسداشت درگذشتگان بهمن دیزین سال ۱۳۸۸ می پردازد.
مکان برگزاری همایش: تهران – قیطریه – پارک قیطریه – فرهنگسرای ملل – سالن اجتماعات فرهنگ
زمان برگزاری: ۱۱ اسفند – ساعت ۱۷:۳۰
(منبع : وبلاگ کوه نوشت)
برنامه ی آینده گروه کوهنوردی تیلار جمعه آینده ۹۲/۱۲/۱۶ صعود به منطقه “آغوز بن” در ضلع شرقی شهر رودبار است که به صورت عمومی برگزار می گردد.
آخرین دیدگاهها